Alüminyum Ekstrüzyon Metodları

Alüminyum Ekstrüzyon Metodları

Endirekt Ekstrüzyon

Endirekt ekstrüzyon çoğunlukla kablo, çubuk ve bakır kesit üretiminde kullanılır. Yüksek alaşımlı alüminyum ekstrüzyonunda da bu yöntem kullanılır. Kalıp, ucu boşluklu zımbaya yerleştirilir ve kovan içerisinde itilir. Kovan, kalıp üzerine doğru hareket ettiği gibi kalıp ta kovan içerisinde hareket edebilir.  Biyet kovana yerleştirildikten sonra ekstrüzyon boyunca sabit kalır ve bu kovan çekirdeği iç yüzeyi ile biyet arasındaki sürtünmeyi engeller. Direkt ekstrüzyona göre endirekt ekstrüzyonda metal akışı daha homojendir. Bu kaliteli bir form elde etmeye yardımcı olur. Endirekt ekstrüzyonda  biyet ve çekirdek arasında sürtünme yoktur. Bu sayede daha uzun biyet basma imkânı elde edilir. Diğer yöntemlerle kıyaslandığında daha fazla ekstrüzyon hızı ve daha uzun profil elde edilebilir. Daha az çapak oluşumu ve yüksek ürün kalitesi de avantajları arasında sayılır.

 

Dezavantajları;

  • Uzun biyetler daha fazla ısınma süresini gerektirir.
  • Kısıtlı profil genişliği
  • Etkin kullanım için temiz bir biyet yüzeyi gereklidir.

Direkt Ekstrüzyon

Direkt Ekstrüzyonda ısıtılmış biyet kovan içerisine yerleştirilir ve zımba ile kalıptan ekstrüde edilir. Zımbanın hareket yönü ile biyetin akış yönü aynıdır. Proses boyunca biyet kovan çekirdeğinin iç yüzeyine sürtünür bu da zımbanın sürtünme gücüne karşı daha fazla basınç uygulaması sonucunu doğurur. Biyetin tümü ekstrüde edilemez “Araiş” olarak nitelendirilen kısmı her basım çemberinde atılarak geri döşüme gönderilir. Direkt ekstrüzyon daha fazla çeşit ve genişlikte profil elde etme imkanı sunar.

 

 

Dezavantajları;

  • Direkt ekstrüzyonun en büyük dezavantajı gereken basım gücünün diğer yöntemlerden çok daha fazla olması.
  • Çekirdek ve kovan hasarları bu yöntemde daha çok görünür.
  • Yüksek sıcaklık problemi ortaya çıkar.
  • Kıyaslandığında düşük ekstrüzyon hızı vardır.